Odmiana imienia Prudencja przez przypadki

Prudencja imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Prudencja

Dopełniacz
(kogo? czego?):Prudencji

Celownik
(komu? czemu?):Prudencji

Biernik
(kogo? co?):Prudencję

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Prudencją

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Prudencji

Wołacz
(hej!):Prudencjo!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
PrudencjaDziś dowiedziałam się, że ma na imię Prudencja.
Autorem artykułu jest Prudencja.
Ja i Prudencja nie wiedziałyśmy, co robić.
Prudencja wraca do domu.
W domu Prudencja często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
PrudencjiRano gdy wstałem obudził mnie wrzask Prudencji.
Szukałem linków do strony Prudencji.
Tata Prudencji sam opatrzył mi nogę.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Prudencji.
Przez cały dzień czułam wzrok Prudencji na sobie.

Celownik:
(komu? czemu?)
PrudencjiDaję Prudencji, to co najlepsze we mnie.
Oczywiście każdy przyzna rację Prudencji.
Proszę Prudencji nie dokuczać!
Zszedłem z drogi Prudencji i usiadłem w fotelu.
Musiałam się zwierzyć Prudencji.

Biernik:
(kogo? co?)
PrudencjęPrudencję znalazłam w recepcji hotelu.
Zdjęcie przesłane przez Prudencję.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Prudencję.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Prudencję.
Obserwuję Prudencję bardzo uważnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
PrudencjąZostaliśmy z Prudencją w salonie sami.
Zostanę tu tylko z Prudencją i chłopakami.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Prudencją.
Przez chwilę oboje z Prudencją patrzyli na siebie.
Jadę na wycieczkę razem z Prudencją.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
PrudencjiKiedyś chciałam napisać o Prudencji.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Prudencji.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Prudencji.
Warto także pomyśleć chwilę o Prudencji.
A przecież nikt inaczej o Prudencji nie pisał.

Wołacz:
(hej!)
PrudencjoHej Prudencjo!
Dzień dobry Prudencjo!
Witaj Prudencjo!
Prudencjo! Gdzie jesteś?
Dziękuję Prudencjo za rozmowę!