Odmiana imienia Prokuj przez przypadki

Prokuj imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Prokuj

Dopełniacz
(kogo? czego?):Prokuja

Celownik
(komu? czemu?):Prokujowi

Biernik
(kogo? co?):Prokuja

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Prokujem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Prokuju

Wołacz
(hej!):Prokuju!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ProkujJutro Prokuj wyjdzie ze szpitala.
Prokuj chce pójść ze mną na dyskotekę.
Prokuj ma katar i źle się czuje.
Prokuj wraca do domu.
Ja i Prokuj nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ProkujaNa korytarzu blisko pokoju Prokuja stało kilka osób.
Dla Prokuja ten pies jest naprawdę bezcenny.
Tata Prokuja sam opatrzył mi nogę.
Tata Prokuja opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Tym razem prezentujemy wystawę Prokuja.

Celownik:
(komu? czemu?)
ProkujowiProkujowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Słoik z kawą wyleciał Prokujowi z rąk.
Musiałam się zwierzyć Prokujowi.
Zszedłem z drogi Prokujowi i usiadłem w fotelu.
Nie wiem, co powiedzieć Prokujowi.

Biernik:
(kogo? co?)
ProkujaSpojrzałam na Prokuja w wymownym geście.
Postaram się namówić Prokuja na spacer.
Spojrzał na Prokuja z zaciekawieniem.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Prokuja.
Prokuja znalazłam w recepcji hotelu.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ProkujemSprzątam pokój razem z Prokujem.
Pracuję razem z Prokujem.
Siedzieliśmy z Prokujem na kanapie.
A sytuacja z Prokujem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Zostaliśmy z Prokujem w salonie sami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ProkujuMówimy tu oczywiście o Prokuju.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Prokuju.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Prokuju.
Dobrze, że wspomniałeś o Prokuju.
Myślał o Prokuju i o swoim życiu.

Wołacz:
(hej!)
ProkujuProkuju! Wróć do mnie!
Dobranoc Prokuju!
Dziękuję Prokuju za rozmowę!
Dzień dobry Prokuju!
Cześć Prokuju!