Odmiana imienia Praksusia przez przypadki

Praksusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Praksusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Praksusi

Celownik
(komu? czemu?):Praksusi

Biernik
(kogo? co?):Praksusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Praksusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Praksusi

Wołacz
(hej!):Praksusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
PraksusiaPraksusia wraca do domu.
Praksusia nie umie śpiewać.
Ja i Praksusia nie wiedziałyśmy, co robić.
Praksusia ma katar i źle się czuje.
Praksusia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
PraksusiNie ma Praksusi.
Od razu zobaczyła ich mama Praksusi.
Tym razem prezentujemy wystawę Praksusi.
Póki co dodaję zdjęcia Praksusi z wakacji.
Zbieramy na nowy wózek dla Praksusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
PraksusiDopiero teraz zrozumiałem, że Praksusi coś się stało.
Oddaję Praksusi list.
Co tej Praksusi po głowie chodzi?
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Praksusi.
Dzięki Praksusi mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
PraksusięSpotkałam Praksusię w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Chwyciła Praksusię za rękaw płaszcza.
Czekałam na Praksusię w kawiarni.
Spojrzałem znacząco na Praksusię.
Popatrzyłam na Praksusię przekonana, że zacznie mówić dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
PraksusiąTym razem korespondowałam z Praksusią.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Praksusią.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Praksusią na krytym basenie.
Śpiewam z Praksusią.
Powinnam jednak pojechać z Praksusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
PraksusiMowa oczywiście o Praksusi.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Praksusi.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Praksusi.
Mówimy tu oczywiście o Praksusi.
Przynajmniej tak myślał tata o Praksusi.

Wołacz:
(hej!)
PraksusiuGdzie jesteś Praksusiu!?
Praksusiu! Wróć do mnie!
Cześć Praksusiu!
Dobry wieczór Praksusiu!
Dziękuję Praksusiu za rozmowę!