Odmiana imienia Poliduś przez przypadki

Poliduś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Poliduś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Polidusia

Celownik
(komu? czemu?):Polidusiowi

Biernik
(kogo? co?):Polidusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Polidusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Polidusiu

Wołacz
(hej!):Polidusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
PoliduśPoliduś chce pójść ze mną na spacer.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Poliduś.
Poliduś wraca do domu.
W domu Poliduś często urządza rodzicom pokazy mody.
Poliduś tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
PolidusiaSerdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Polidusia.
Ręka Polidusia uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Polidusia.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Polidusia.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Polidusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
PolidusiowiZaproponowałem Polidusiowi dwa tematy.
Polidusiowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Polidusiowi oczy błyszczą.
Polidusiowi włosy stanęły dęba na głowie.
Zszedłem z drogi Polidusiowi i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
PolidusiaNieśmiało gładzi Polidusia po włosach.
Spoglądam na Polidusia.
Podchodzi, całuje Polidusia i idzie do wyjścia.
Spojrzałam na Polidusia.
Spojrzał na Polidusia z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
PolidusiemJa z Polidusiem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Polidusiem.
Oboje z Polidusiem wybuchliśmy śmiechem.
Sprzątam pokój z Polidusiem.
Siedzieliśmy z Polidusiem na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
PolidusiuA o Polidusiu to i słowa rzec nie umiał.
Kto dziś pamięta o Polidusiu.
Przygotowuje książkę o Polidusiu.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Polidusiu.
Powiedz mi, co myślisz o Polidusiu.

Wołacz:
(hej!)
PolidusiuPolidusiu! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Polidusiu!?
Dzień dobry Polidusiu!
Polidusiu! Uważaj!
Cześć Polidusiu!