Odmiana imienia Polian przez przypadki

Polian imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Polian

Dopełniacz
(kogo? czego?):Poliana

Celownik
(komu? czemu?):Polianowi

Biernik
(kogo? co?):Poliana

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Polianem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Polianie

Wołacz
(hej!):Polianie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
PolianDobrze, że Polian grzecznie śpi.
Dziś Polian ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Na drugie imię mam Polian.
Moje drugie imię to właśnie Polian.
Dopiero do mnie dotarło, że Polian już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
PolianaUroda Poliana miała potężną moc.
Tymczasem zauważyłam wpis Poliana kilka dni temu.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Poliana.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Poliana.
Najbardziej polubiłam ojca Poliana.

Celownik:
(komu? czemu?)
PolianowiKupiłem Polianowi magnes na lodówkę.
Zszedłem z drogi Polianowi i usiadłem w fotelu.
Napisałem wiersz dzięki Polianowi.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Polianowi coś się stało.
Mam nadzieję, że Polianowi również się podoba.

Biernik:
(kogo? co?)
PolianaLubię Poliana.
O jego personalia miałam spytać Poliana prywatnie.
Obserwuję Poliana bardzo uważnie.
Spotkałam Poliana w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Poliana.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
PolianemIdę na spacer z Polianem.
Ja z Polianem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Jadę na wycieczkę razem z Polianem.
Tym razem korespondowałam z Polianem.
Pracuję z Polianem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
PolianieMówimy tu oczywiście o Polianie.
Dziś napiszę o Polianie.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Polianie.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Polianie.
Śpiewam o Polianie.

Wołacz:
(hej!)
PolianieHej Polianie!
Polianie! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Polianie!?
Dziękuję Polianie za rozmowę!
Dzień dobry Polianie!