Odmiana imienia Poleńka przez przypadki

Poleńka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Poleńka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Poleńki

Celownik
(komu? czemu?):Poleńce

Biernik
(kogo? co?):Poleńkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Poleńką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Poleńce

Wołacz
(hej!):Poleńko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
PoleńkaDla mnie było już jasne, ze Poleńka umiera.
Poleńka tego nie widzi.
Ja i Poleńka nie wiedziałyśmy, co robić.
Dobrze, że Poleńka grzecznie śpi.
Poleńka chce pójść ze mną na spacer.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
PoleńkiSerdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Poleńki.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Poleńki.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Poleńki.
Na korytarzu blisko pokoju Poleńki stało kilka osób.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Poleńki.

Celownik:
(komu? czemu?)
PoleńceCo tej Poleńce po głowie chodzi?
Mama przyznała rację Poleńce.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Poleńce coś się stało.
Dzięki Poleńce święta nabrały nowego wymiaru.
Zaproponowałem Poleńce dwa tematy.

Biernik:
(kogo? co?)
PoleńkęCałość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Poleńkę.
Widziałem dzisiaj Poleńkę z mojej klasy.
O jego personalia miałam spytać Poleńkę prywatnie.
Popatrzyłam na Poleńkę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Lubię Poleńkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
PoleńkąA sytuacja z Poleńką rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Wymyśliłam z Poleńką nową zabawę.
Ja z Poleńką zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Powinnam jednak pojechać z Poleńką.
Idę na spacer z Poleńką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
PoleńceChciałam dowiedzieć się więcej o Poleńce.
Kiedyś tam chciałam napisać o Poleńce.
Dziś napiszę o Poleńce.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Poleńce.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Poleńce.

Wołacz:
(hej!)
PoleńkoHej Poleńko!
Cześć Poleńko!
Poleńko! Gdzie jesteś?
Dziękuję Poleńko za rozmowę!
Witaj Poleńko!