Odmiana imienia Pierre przez przypadki

Pierre imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Pierre

Dopełniacz
(kogo? czego?):Pierrea

Celownik
(komu? czemu?):Pierreowi

Biernik
(kogo? co?):Pierrea

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Pierreem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Pierze

Wołacz
(hej!):Pierre!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
PierreNa drugie imię mam Pierre.
W domu Pierre często urządza rodzicom pokazy mody.
Moje drugie imię to właśnie Pierre.
Pierre nie umie grać na gitarze.
Dopiero do mnie dotarło, że Pierre już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
PierreaNie mogę się otrząsnąć po odejściu Pierrea.
W domu babci Pierrea od zawsze stał stary zegar.
Zostało sto dni do narodzin Pierrea.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Pierrea.
Przez cały dzień czułam wzrok Pierrea na sobie.

Celownik:
(komu? czemu?)
PierreowiDzięki Pierreowi święta nabrały nowego wymiaru.
Daję Pierreowi, to co najlepsze we mnie.
Przyglądam się Pierreowi.
Ten nie pozostał dłużny Pierreowi.
Korzysta z okazji, by wyznać Pierreowi miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
PierreaPrzeprosiłam Pierrea i poszłam dalej.
Oszołomienie spadło teraz na Pierrea i na moment odebrało mu wigor.
Patrzył na Pierrea wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Podchodzi, całuje Pierrea i idzie do wyjścia.
Na Pierrea spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
PierreemRazem z Pierreem znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Karolina miała się spotkać z Pierreem przed szkołą.
Obie z Pierreem postawiłyśmy na zmiany.
Oboje z Pierreem wybuchliśmy śmiechem.
Ja z Pierreem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
PierzeZapraszam na film dokumentalny o Pierze.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Pierze.
W powrotnej drodze myślał o Pierze.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Pierze.
Ten wiersz jest o Pierze.

Wołacz:
(hej!)
PierreWitaj Pierre!
Pierre! Uważaj!
Dziękuję Pierre za rozmowę!
Hej Pierre!
Dobranoc Pierre!