Odmiana imienia Philuś przez przypadki

Philuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Philuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Philusia

Celownik
(komu? czemu?):Philusiowi

Biernik
(kogo? co?):Philusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Philusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Philusiu

Wołacz
(hej!):Philusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
PhiluśPierwszą osobą którą zobaczyłem była Philuś.
Ma na imię Philuś.
Ja i Philuś nie wiedziałyśmy, co robić.
Mam na imię Philuś.
Philuś chce pójść ze mną na spacer.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
PhilusiaTata Philusia opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Philusia.
Nie lubię Philusia.
Przyglądałam się dłoniom Philusia.
Philusia siedziała na podłodze oparta o ścianę.

Celownik:
(komu? czemu?)
PhilusiowiZrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Philusiowi.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Philusiowi coś się stało.
Ten nie pozostał dłużny Philusiowi.
Zerwał jabłko i podał je Philusiowi.
Philusiowi włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
PhilusiaPopatrzyłam na Philusia przekonana, że zacznie mówić dalej.
Postaram się namówić Philusia na spacer.
Chwyciła Philusia za rękaw płaszcza.
Zdjęcie przesłane przez Philusia.
Na Philusia spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
PhilusiemPowinnam jednak pojechać z Philusiem.
Pracuję razem z Philusiem.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Philusiem.
Zostanę tu tylko z Philusiem i chłopakami.
Ja z Philusiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
PhilusiuRozmawiam o Philusiu.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Philusiu.
Hipnotyzująca powieść o Philusiu i płatnym mordercy.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Philusiu.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Philusiu.

Wołacz:
(hej!)
PhilusiuPhilusiu! Uważaj!
Dzień dobry Philusiu!
Witaj Philusiu!
Cześć Philusiu!
Gdzie jesteś Philusiu!?