Odmiana imienia Philipuś przez przypadki

Philipuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Philipuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Philipusia

Celownik
(komu? czemu?):Philipusiowi

Biernik
(kogo? co?):Philipusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Philipusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Philipusiu

Wołacz
(hej!):Philipusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
PhilipuśPhilipuś chce pójść ze mną na dyskotekę.
Na drugie imię mam Philipuś.
Autorem niniejszego tekstu jest Philipuś.
Philipuś nie umie grać na gitarze.
Za chwilę wróci Philipuś z lasu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
PhilipusiaBardzo podoba mi się wypracowanie Philipusia.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Philipusia.
Serce Philipusia stanęło na moment.
Nie ma Philipusia.
Przed sobą ujrzałam rękę Philipusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
PhilipusiowiPhilipusiowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Philipusiowi.
Oddaję Philipusiowi list.
Philipusiowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Zostawiam Philipusiowi karteczkę i już mnie nie ma.

Biernik:
(kogo? co?)
PhilipusiaZdjęcie przesłane przez Philipusia.
Doprowadził tym Philipusia do stanu bliskiego apopleksji.
Patrzył na Philipusia wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Postaram się namówić Philipusia na spacer.
Podchodzi, całuje Philipusia i idzie do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
PhilipusiemZostanę tu tylko z Philipusiem i chłopakami.
Byliśmy z Philipusiem na jarmarku.
Obie z Philipusiem postawiłyśmy na zmiany.
Pracuję razem z Philipusiem.
Oboje z Philipusiem wybuchliśmy śmiechem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
PhilipusiuDziś napiszę o Philipusiu.
Marzę o Philipusiu.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Philipusiu.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Philipusiu.
Wszyscy dyskutują o Philipusiu.

Wołacz:
(hej!)
PhilipusiuPhilipusiu! Uważaj!
Gdzie jesteś Philipusiu!?
Hej Philipusiu!
Dobranoc Philipusiu!
Dziękuję Philipusiu za rozmowę!