Odmiana imienia Petunia przez przypadki

Petunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Petunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Petuni

Celownik
(komu? czemu?):Petuni

Biernik
(kogo? co?):Petunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Petunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Petuni

Wołacz
(hej!):Petuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
PetuniaAutorem artykułu jest Petunia.
Dziś Petunia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Co robi Petunia?
Dobrze, że Petunia grzecznie śpi.
Petunia wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
PetuniRęka Petuni uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Dla Petuni ten pies jest naprawdę bezcenny.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Petuni.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Petuni.
Póki co dodaję zdjęcia Petuni z wakacji.

Celownik:
(komu? czemu?)
PetuniOd początku próbujemy pomóc Petuni.
Dzięki Petuni mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Ten nie pozostał dłużny Petuni.
Słoik z kawą wyleciał Petuni z rąk.
Chciałam szybko pochwalić się Petuni.

Biernik:
(kogo? co?)
PetunięPatrzył na Petunię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Lubię Petunię.
Przeprosiłam Petunię i poszłam dalej.
Popatrzyłam na Petunię przekonana, że zacznie mówić dalej.
Na Petunię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
PetuniąObie z Petunią postawiłyśmy na zmiany.
Idę na spacer z Petunią.
Razem z Petunią znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Powinnam jednak pojechać z Petunią.
Ja z Petunią chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
PetuniPosiadam całą serię powieści tego autora o Petuni.
A przecież nikt inaczej o Petuni nie pisał.
Czasami myślę sobie o Petuni.
W powrotnej drodze myślał o Petuni.
Przynajmniej tak myślał tata o Petuni.

Wołacz:
(hej!)
PetuniuPetuniu! Gdzie jesteś?
Witaj Petuniu!
Petuniu! Wróć do mnie!
Dobranoc Petuniu!
Petuniu! Uważaj!