Odmiana imienia Penelunia przez przypadki

Penelunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Penelunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Peneluni

Celownik
(komu? czemu?):Peneluni

Biernik
(kogo? co?):Penelunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Penelunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Peneluni

Wołacz
(hej!):Peneluniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
PeneluniaJa i Penelunia nie wiedziałyśmy, co robić.
Dopiero do mnie dotarło, że Penelunia już tu jest.
Penelunia tego nie widzi.
Autorem niniejszego tekstu jest Penelunia.
Penelunia wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
PeneluniDla Peneluni ten pies jest naprawdę bezcenny.
Prosimy o pomoc dla Peneluni.
Przed domem Peneluni zauważyłem wózek z dzieckiem.
Przed sobą ujrzałam rękę Peneluni.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Peneluni.

Celownik:
(komu? czemu?)
PeneluniPeneluni przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Musiałam się zwierzyć Peneluni.
Dzięki Peneluni święta nabrały nowego wymiaru.
Mam nadzieję, że Peneluni również się podoba.
Tego Peneluni było już za wiele.

Biernik:
(kogo? co?)
PenelunięPopatrzyłam na Penelunię przekonana, że zacznie mówić dalej.
Chwyciła Penelunię za rękaw płaszcza.
Zdjęcie przesłane przez Penelunię.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Penelunię.
Odprowadziłam Penelunię do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
PeneluniąPowinnam jednak pojechać z Penelunią.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Penelunią.
Zostanę tu tylko z Penelunią i chłopakami.
A sytuacja z Penelunią rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Jadę z Penelunią na dyskotekę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
PeneluniPomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Peneluni.
Ten wiersz jest o Peneluni.
Pamiętajmy o Peneluni i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Przynajmniej tak myślał tata o Peneluni.
Śpiewam o Peneluni.

Wołacz:
(hej!)
PeneluniuDziękuję Peneluniu za rozmowę!
Hej Peneluniu!
Peneluniu! Wróć do mnie!
Peneluniu! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Peneluniu!