Odmiana imienia Pekka przez przypadki

Pekka imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Pekka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Pekki

Celownik
(komu? czemu?):Pekce

Biernik
(kogo? co?):Pekkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Pekką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Pekce

Wołacz
(hej!):Pekko!

Przykłady odmiany imienia Pekka” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Pekka

Jeśli jednak przegrasz, Pekka zostaje z nami.
Pekka chce pójść ze mną na spacer.
Pekka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Na drugie imię mam Pekka.
Autorem niniejszego tekstu jest Pekka.

Dopełniacz (kogo? czego?): Pekki

Specjalnością Pekki jest jazda na koniu.
Rodzina Pekki wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Pekki siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Pożyczę od Pekki samochód i możemy jechać.
Najbardziej polubiłam ojca Pekki.

Celownik (komu? czemu?): Pekce

Napisałem wiersz dzięki Pekce.
Ten nie pozostał dłużny Pekce.
Pekce udało się usłyszeć tylko parę słów.
Oczywiście każdy przyzna rację Pekce.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Pekce coś się stało.

Biernik (kogo? co?): Pekkę

Przed sesją zapytałam Pekkę co lubi.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Pekkę.
Sierżant wpatrywał się w Pekkę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Patrzył na Pekkę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Spoglądam na Pekkę.

Narzędnik (z kim? z czym?): Pekką

Razem z Pekką przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Przez chwilę oboje z Pekką patrzyli na siebie.
Refleksyjnie po spotkaniu z Pekką.
Obie z Pekką postawiłyśmy na zmiany.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Pekką.

Miejscownik (o kim? o czym?): Pekce

Myślał o Pekce i o swoim życiu.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Pekce.
Mowa oczywiście o Pekce.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Pekce.
Związana jest z nią legenda o Pekce.

Wołacz (hej!): Pekko

Pekko! Uważaj!
Hej Pekko!
Pekko! Wróć do mnie!
Pekko! Gdzie jesteś?
Witaj Pekko!