Odmiana imienia Pedruś przez przypadki

Pedruś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Pedruś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Pedrusia

Celownik
(komu? czemu?):Pedrusiowi

Biernik
(kogo? co?):Pedrusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Pedrusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Pedrusiu

Wołacz
(hej!):Pedrusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
PedruśPedruś odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Pedruś nie umie śpiewać.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Pedruś.
Za chwilę wróci Pedruś z lasu.
Pedruś nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
PedrusiaNajbardziej polubiłam ojca Pedrusia.
Tato Pedrusia produkował abażury.
Postawa Pedrusia była zupełnie inna.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Pedrusia.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Pedrusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
PedrusiowiKupiłem Pedrusiowi magnes na lodówkę.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Pedrusiowi.
Rozalia z troską przyglądała się Pedrusiowi.
Pedrusiowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Mama przyznała rację Pedrusiowi.

Biernik:
(kogo? co?)
PedrusiaSpojrzał na Pedrusia z zaciekawieniem.
Doprowadził tym Pedrusia do stanu bliskiego apopleksji.
Spojrzałam na Pedrusia jak dopisuje kolejne literki.
Na Pedrusia moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Spoglądam na Pedrusia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
PedrusiemSiedzieliśmy z Pedrusiem na kanapie.
Byliśmy z Pedrusiem na jarmarku.
Siedzieliśmy z Pedrusiem przy basenie.
Ja z Pedrusiem chcemy się przebrać za wampiry.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Pedrusiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
PedrusiuI tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Pedrusiu.
A o Pedrusiu to i słowa rzec nie umiał.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Pedrusiu.
Marzę o Pedrusiu.
Pamiętam o Pedrusiu.

Wołacz:
(hej!)
PedrusiuDobry wieczór Pedrusiu!
Pedrusiu! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Pedrusiu!?
Dzień dobry Pedrusiu!
Witaj Pedrusiu!