Odmiana imienia Paulinka przez przypadki

Paulinka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Paulinka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Paulinki

Celownik
(komu? czemu?):Paulince

Biernik
(kogo? co?):Paulinkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Paulinką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Paulince

Wołacz
(hej!):Paulinko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
PaulinkaJa i Paulinka nie wiedziałyśmy, co robić.
Ma na imię Paulinka.
Moje drugie imię to właśnie Paulinka.
Paulinka tego nie widzi.
Co robi Paulinka?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
PaulinkiNie lubię Paulinki.
Tata Paulinki sam opatrzył mi nogę.
Nie ma Paulinki.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Paulinki.
Rodzina Paulinki wyprowadziła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
PaulinceMusiałam się zwierzyć Paulince.
Dzięki Paulince święta nabrały nowego wymiaru.
Daję Paulince, to co najlepsze we mnie.
Mam nadzieję, że Paulince również się podoba.
Dzięki Paulince mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
PaulinkęPożegnali w końcu Paulinkę i wyszli razem.
Przed sesją zapytałam Paulinkę co lubi.
Spojrzał na Paulinkę z zaciekawieniem.
Widzę Paulinkę.
Spoglądam na Paulinkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
PaulinkąRazem z Paulinką podążyłam na górne piętro za blondynką.
Razem z Paulinką przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Siedzieliśmy z Paulinką na kanapie.
Wieczorem z Paulinką znowu idziemy na spacer.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Paulinką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
PaulinceWarto także pomyśleć chwilę o Paulince.
Mowa oczywiście o Paulince.
Dyskutuję o Paulince.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Paulince.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Paulince.

Wołacz:
(hej!)
PaulinkoHej Paulinko!
Dzień dobry Paulinko!
Paulinko! Uważaj!
Dobry wieczór Paulinko!
Gdzie jesteś Paulinko!?