Odmiana imienia Pauleńka przez przypadki

Pauleńka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Pauleńka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Pauleńki

Celownik
(komu? czemu?):Pauleńce

Biernik
(kogo? co?):Pauleńkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Pauleńką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Pauleńce

Wołacz
(hej!):Pauleńko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
PauleńkaW domu Pauleńka często urządza rodzicom pokazy mody.
Pauleńka nie umie śpiewać.
Pauleńka nie umie grać na gitarze.
Dobrze, że Pauleńka grzecznie śpi.
Autorem niniejszego tekstu jest Pauleńka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
PauleńkiPrzez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Pauleńki.
W słuchawce usłyszałam głos Pauleńki.
Przyglądałam się dłoniom Pauleńki.
Prosimy o pomoc dla Pauleńki.
Nie lubię Pauleńki.

Celownik:
(komu? czemu?)
PauleńceZszedłem z drogi Pauleńce i usiadłem w fotelu.
Tym razem nie damy Pauleńce dojść do głosu.
Słoik z kawą wyleciał Pauleńce z rąk.
Oddaję Pauleńce list.
Dzięki Pauleńce święta nabrały nowego wymiaru.

Biernik:
(kogo? co?)
PauleńkęChwyciła Pauleńkę za rękaw płaszcza.
Pauleńkę znalazłam w recepcji hotelu.
Kawę kupioną przez Pauleńkę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Spoglądam na Pauleńkę.
Lubię Pauleńkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
PauleńkąAle można sobie zrobić zdjęcie z Pauleńką.
Zostaliśmy z Pauleńką w salonie sami.
Dwa dni temu miałam z Pauleńką śmieszną przygodę.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Pauleńką.
Idę na spacer z Pauleńką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
PauleńceNa koniec parę słów o Pauleńce.
Związana jest z nią legenda o Pauleńce.
Przy Pauleńce zapomniałem o wszystkim.
W powrotnej drodze myślał o Pauleńce.
No a teraz trochę więcej o Pauleńce.

Wołacz:
(hej!)
PauleńkoPauleńko! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Pauleńko!
Dzień dobry Pauleńko!
Pauleńko! Uważaj!
Dziękuję Pauleńko za rozmowę!