Odmiana imienia Ozanna przez przypadki

Ozanna imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ozanna

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ozanny

Celownik
(komu? czemu?):Ozannie

Biernik
(kogo? co?):Ozannę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ozanną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ozannie

Wołacz
(hej!):Ozanno!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
OzannaJutro Ozanna wyjdzie ze szpitala.
Ozanna nie umie grać na gitarze.
Ozanna chce pójść ze mną na dyskotekę.
Ma na imię Ozanna.
Za chwilę wróci Ozanna z lasu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
OzannyJestem mamą Ozanny i jeszcze trojga innych dzieci.
Zbieramy na nowy wózek dla Ozanny.
Uroda Ozanny miała potężną moc.
Rodzina Ozanny wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
W słuchawce usłyszałam głos Ozanny.

Celownik:
(komu? czemu?)
OzannieNapisałem wiersz dzięki Ozannie.
Ten nie pozostał dłużny Ozannie.
Chciałam szybko pochwalić się Ozannie.
Mama przyznała rację Ozannie.
Oczywiście każdy przyzna rację Ozannie.

Biernik:
(kogo? co?)
OzannęSpotkałam Ozannę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Spojrzała na Ozannę jeszcze raz.
Widziałem dzisiaj Ozannę z mojej klasy.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Ozannę.
Oszołomienie spadło teraz na Ozannę i na moment odebrało mu wigor.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
OzannąTym razem korespondowałam z Ozanną.
Siedzieliśmy z Ozanną na ławce w parku.
Wymyśliłam z Ozanną nową zabawę.
Pracuję z Ozanną.
Karolina miała się spotkać z Ozanną przed szkołą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
OzannieTeraz chcę napisać parę słów o Ozannie.
A o Ozannie to i słowa rzec nie umiał.
Powoli spełniam swoje marzenia o Ozannie.
Marzę o Ozannie.
Nie wspomniałem na początku o Ozannie.

Wołacz:
(hej!)
OzannoDzień dobry Ozanno!
Gdzie jesteś Ozanno!?
Dobranoc Ozanno!
Hej Ozanno!
Ozanno! Wróć do mnie!