Odmiana imienia Ottonek przez przypadki

Ottonek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ottonek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ottonka

Celownik
(komu? czemu?):Ottonkowi

Biernik
(kogo? co?):Ottonka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ottonkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ottonku

Wołacz
(hej!):Ottonku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
OttonekPierwszą osobą którą zobaczyłem była Ottonek.
Dziś Ottonek ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Ottonek nie umie śpiewać.
Jutro Ottonek wyjdzie ze szpitala.
Ottonek ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
OttonkaNie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Ottonka.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Ottonka.
Rodzina Ottonka wyprowadziła się.
Postawa Ottonka była zupełnie inna.
Dla Ottonka ten pies jest naprawdę bezcenny.

Celownik:
(komu? czemu?)
OttonkowiTen nie pozostał dłużny Ottonkowi.
Musiałam się zwierzyć Ottonkowi.
Coś muszę Ottonkowi powiedzieć, stoi i czeka.
Chciałam szybko pochwalić się Ottonkowi.
Ottonkowi wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
OttonkaSpojrzałam na Ottonka w wymownym geście.
Podchodzi, całuje Ottonka i idzie do wyjścia.
Spojrzałam na Ottonka.
Spojrzałem znacząco na Ottonka.
W Ottonka nagle coś wstąpiło.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
OttonkiemSprzątam pokój razem z Ottonkiem.
Oboje z Ottonkiem wybuchliśmy śmiechem.
Sprzątam pokój z Ottonkiem.
Śpiewam z Ottonkiem.
Weekend spędzony z Ottonkiem był przesympatyczny.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
OttonkuNa wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Ottonku.
Chciałbym być teraz przy Ottonku.
Kiedyś tam chciałam napisać o Ottonku.
Wspominam o Ottonku.
W powrotnej drodze myślał o Ottonku.

Wołacz:
(hej!)
OttonkuDziękuję Ottonku za rozmowę!
Dzień dobry Ottonku!
Gdzie jesteś Ottonku!?
Dobry wieczór Ottonku!
Cześć Ottonku!