Odmiana imienia Osmunduś przez przypadki

Osmunduś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Osmunduś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Osmundusiu

Celownik
(komu? czemu?):

Biernik
(kogo? co?):Osmundusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Osmundusiowi

Wołacz
(hej!):Osmundusia!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
OsmunduśDobrze, że Osmunduś grzecznie śpi.
Mam na imię Osmunduś.
Za chwilę wróci Osmunduś z lasu.
Osmunduś chce pójść ze mną na spacer.
Autorem niniejszego tekstu jest Osmunduś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
OsmundusiuJadę do Osmundusiu.
Przed sobą ujrzałam rękę Osmundusiu.
Na korytarzu blisko pokoju Osmundusiu stało kilka osób.
Ręka Osmundusiu uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Osmundusiu słychać.

Celownik:
(komu? czemu?)
Dzięki święta nabrały nowego wymiaru.
Dopiero teraz zrozumiałem, że coś się stało.
Tego było już za wiele.
Oczywiście każdy przyzna rację .
przyszła nagle do głowy straszna myśl.

Biernik:
(kogo? co?)
OsmundusiaChwyciła Osmundusia za rękaw płaszcza.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Osmundusia.
Spojrzałem znacząco na Osmundusia.
Spojrzałam na Osmundusia jak dopisuje kolejne literki.
Przyniesiona przez Osmundusia kawa okazała się tą nieco gorszą.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
Ale można sobie zrobić zdjęcie z .
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z .
Śpiewam z .
Siedzieliśmy z przy basenie.
Razem z zrobiłyśmy obiad.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
OsmundusiowiNa pewno słyszałyście o Osmundusiowi.
Piszę o Osmundusiowi.
A o Osmundusiowi to i słowa rzec nie umiał.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Osmundusiowi.
Przy Osmundusiowi zapomniałem o wszystkim.

Wołacz:
(hej!)
OsmundusiaDobranoc Osmundusia!
Cześć Osmundusia!
Dzień dobry Osmundusia!
Hej Osmundusia!
Dobry wieczór Osmundusia!