Odmiana imienia Orianka przez przypadki

Orianka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Orianka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Orianki

Celownik
(komu? czemu?):Oriance

Biernik
(kogo? co?):Oriankę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Orianką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Oriance

Wołacz
(hej!):Orianko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
OriankaZa chwilę wróci Orianka z lasu.
Gdzie jest Orianka?
Jeśli jednak przegrasz, Orianka zostaje z nami.
Autorem niniejszego tekstu jest Orianka.
Jutro Orianka wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
OriankiDzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Orianki.
Tato Orianki produkował abażury.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Orianki.
W słuchawce usłyszałam głos Orianki.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Orianki.

Celownik:
(komu? czemu?)
OrianceMusiałam się zwierzyć Oriance.
Co tej Oriance po głowie chodzi?
Dzięki Oriance święta nabrały nowego wymiaru.
Oriance włosy stanęły dęba na głowie.
Przyglądam się Oriance.

Biernik:
(kogo? co?)
OriankęPożegnali w końcu Oriankę i wyszli razem.
W Oriankę nagle coś wstąpiło.
Spojrzała na Oriankę jeszcze raz.
Patrzy na Oriankę wyczekująco.
Spojrzał na Oriankę i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
OriankąRazem z Orianką podążyłam na górne piętro za blondynką.
Weekend spędzony z Orianką był przesympatyczny.
Siedzieliśmy z Orianką na ławce w parku.
Obie z Orianką miałyśmy ochotę skakać do góry.
Rozmawiam z Orianką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
OriancePrzynajmniej tak myślał tata o Oriance.
Myślał o Oriance i o swoim życiu.
A przecież nikt inaczej o Oriance nie pisał.
Kiedyś tam chciałam napisać o Oriance.
Ten wiersz jest o Oriance.

Wołacz:
(hej!)
OriankoWitaj Orianko!
Dziękuję Orianko za rozmowę!
Dobry wieczór Orianko!
Gdzie jesteś Orianko!?
Hej Orianko!