Odmiana imienia Orfeuszek przez przypadki

Orfeuszek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Orfeuszek

Dopełniacz
(kogo? czego?):

Celownik
(komu? czemu?):Orfeuszku

Biernik
(kogo? co?):Orfeuszkiem

Narzędnik
(z kim? z czym?):z

Miejscownik
(o kim? o czym?):o

Wołacz
(hej!):Orfeuszku!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Orfeuszkowi

Dopełniacz
(kogo? czego?):

Celownik
(komu? czemu?):

Biernik
(kogo? co?):

Narzędnik
(z kim? z czym?):z

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Orfeuszka

Wołacz
(hej!):Orfeuszka!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
OrfeuszekDopiero do mnie dotarło, że Orfeuszek już tu jest.
Na drugie imię mam Orfeuszek.
Orfeuszek tego nie widzi.
Autorem artykułu jest Orfeuszek.
Orfeuszek nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
Tata poszedł otworzyć drzwi.
Tata sam opatrzył mi nogę.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo .
Nie ma .
Uroda miała potężną moc.

Celownik:
(komu? czemu?)
OrfeuszkuSłoik z kawą wyleciał Orfeuszku z rąk.
Powiedz wszystkim i Orfeuszku, że nic mi nie jest.
Korzysta z okazji, by wyznać Orfeuszku miłość.
Orfeuszku przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Ja na pewno przekaże swój procent Orfeuszku.

Biernik:
(kogo? co?)
OrfeuszkiemSpojrzał na Orfeuszkiem z zaciekawieniem.
Patrzył na Orfeuszkiem z pełnym zgrozy podziwem.
Spoglądam na Orfeuszkiem.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Orfeuszkiem.
Lubię Orfeuszkiem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
Siedzieliśmy z na kanapie.
Oboje z kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z .
Przez chwilę oboje z patrzyli na siebie.
Idę na spacer z .

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o .
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o .
Warto także pomyśleć chwilę o .
W powrotnej drodze myślał o .
Myślę o .

Wołacz:
(hej!)
OrfeuszkuGdzie jesteś Orfeuszku!?
Orfeuszku! Gdzie jesteś?
Orfeuszku! Uważaj!
Cześć Orfeuszku!
Orfeuszku! Wróć do mnie!