Odmiana imienia Orfeuszek przez przypadki

Orfeuszek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Orfeuszek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Orfeuszka

Celownik
(komu? czemu?):Orfeuszkowi

Biernik
(kogo? co?):Orfeuszka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Orfeuszkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Orfeuszku

Wołacz
(hej!):Orfeuszku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
OrfeuszekDopiero do mnie dotarło, że Orfeuszek już tu jest.
Na drugie imię mam Orfeuszek.
Orfeuszek tego nie widzi.
Autorem artykułu jest Orfeuszek.
Orfeuszek nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
OrfeuszkaTata Orfeuszka poszedł otworzyć drzwi.
Tata Orfeuszka sam opatrzył mi nogę.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Orfeuszka.
Nie ma Orfeuszka.
Uroda Orfeuszka miała potężną moc.

Celownik:
(komu? czemu?)
OrfeuszkowiSłoik z kawą wyleciał Orfeuszkowi z rąk.
Powiedz wszystkim i Orfeuszkowi, że nic mi nie jest.
Korzysta z okazji, by wyznać Orfeuszkowi miłość.
Orfeuszkowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Ja na pewno przekaże swój procent Orfeuszkowi.

Biernik:
(kogo? co?)
OrfeuszkaSpojrzał na Orfeuszka z zaciekawieniem.
Patrzył na Orfeuszka z pełnym zgrozy podziwem.
Spoglądam na Orfeuszka.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Orfeuszka.
Lubię Orfeuszka.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
OrfeuszkiemSiedzieliśmy z Orfeuszkiem na kanapie.
Oboje z Orfeuszkiem kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Orfeuszkiem.
Przez chwilę oboje z Orfeuszkiem patrzyli na siebie.
Idę na spacer z Orfeuszkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
OrfeuszkuZrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Orfeuszku.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Orfeuszku.
Warto także pomyśleć chwilę o Orfeuszku.
W powrotnej drodze myślał o Orfeuszku.
Myślę o Orfeuszku.

Wołacz:
(hej!)
OrfeuszkuGdzie jesteś Orfeuszku!?
Orfeuszku! Gdzie jesteś?
Orfeuszku! Uważaj!
Cześć Orfeuszku!
Orfeuszku! Wróć do mnie!