Odmiana imienia Orfek przez przypadki

Orfek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Orfek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Orfka

Celownik
(komu? czemu?):Orfkowi

Biernik
(kogo? co?):Orfka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Orfkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Orfku

Wołacz
(hej!):Orfku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
OrfekJa i Orfek nie wiedziałyśmy, co robić.
Co robi Orfek?
Orfek nie umie śpiewać.
Gdzie jest Orfek?
Moje drugie imię to właśnie Orfek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
OrfkaPowiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Orfka.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Orfka.
Ręka Orfka uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Zostało sto dni do narodzin Orfka.
Szkoda że Orfka prawie że w ogóle nie ma.

Celownik:
(komu? czemu?)
OrfkowiOrfkowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Coś muszę Orfkowi powiedzieć, stoi i czeka.
Zszedłem z drogi Orfkowi i usiadłem w fotelu.
Dzięki Orfkowi święta nabrały nowego wymiaru.
Tym razem nie damy Orfkowi dojść do głosu.

Biernik:
(kogo? co?)
OrfkaWidzę Orfka.
Orfka natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Podchodzi, całuje Orfka i idzie do wyjścia.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Orfka.
Spojrzałem znacząco na Orfka.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
OrfkiemWieczorem z Orfkiem znowu idziemy na spacer.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Orfkiem.
Oboje z Orfkiem wybuchliśmy śmiechem.
A sytuacja z Orfkiem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Śpiewam z Orfkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
OrfkuNaszą piosenkę pisali z myślą o Orfku.
Mamrotał coś o Orfku, gdy podtrzymywał się ściany.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Orfku.
No a teraz trochę więcej o Orfku.
Mówimy tu oczywiście o Orfku.

Wołacz:
(hej!)
OrfkuDziękuję Orfku za rozmowę!
Witaj Orfku!
Hej Orfku!
Orfku! Uważaj!
Orfku! Wróć do mnie!