Odmiana imienia Olena przez przypadki

Olena imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Olena

Dopełniacz
(kogo? czego?):Oleny

Celownik
(komu? czemu?):Olenie

Biernik
(kogo? co?):Olenę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Oleną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Olenie

Wołacz
(hej!):Oleno!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
OlenaZa chwilę wróci Olena z lasu.
Ma na imię Olena.
Olena tego nie widzi.
Dopiero do mnie dotarło, że Olena już tu jest.
Olena chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
OlenyPrzez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Oleny.
Tata Oleny poszedł otworzyć drzwi.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Oleny.
Wysyłam list do Oleny.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Oleny słychać.

Celownik:
(komu? czemu?)
OlenieKto wie, może Olenie wyjdzie do na dobre.
Olenie oczy błyszczą.
Zostawiam Olenie karteczkę i już mnie nie ma.
Daję Olenie, to co najlepsze we mnie.
Chciałam szybko pochwalić się Olenie.

Biernik:
(kogo? co?)
OlenęPrzed wejściem spotkaliśmy Olenę.
Lubię Olenę.
Spojrzałam na Olenę.
Przed sesją zapytałam Olenę co lubi.
Spojrzałem znacząco na Olenę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
OlenąRazem z Oleną wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Idę na spacer z Oleną.
Sprzątam pokój z Oleną.
Razem z Oleną przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Śpiewam z Oleną.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
OlenieDzisiaj chciałam napisać o Olenie.
Rozmawiam o Olenie.
W powrotnej drodze myślał o Olenie.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Olenie.
A o Olenie to i słowa rzec nie umiał.

Wołacz:
(hej!)
OlenoOleno! Gdzie jesteś?
Dziękuję Oleno za rozmowę!
Cześć Oleno!
Witaj Oleno!
Dzień dobry Oleno!