Odmiana imienia Oktuś przez przypadki

Oktuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Oktuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Oktusia

Celownik
(komu? czemu?):Oktusiowi

Biernik
(kogo? co?):Oktusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Oktusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Oktusiu

Wołacz
(hej!):Oktusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
OktuśMa na imię Oktuś.
Oktuś nie umie śpiewać.
Oktuś tego nie widzi.
Autorem niniejszego tekstu jest Oktuś.
Jak już wiecie mam na imię Oktuś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
OktusiaPostanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Oktusia słychać.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Oktusia.
Szkoda że Oktusia prawie że w ogóle nie ma.
Tata Oktusia sam opatrzył mi nogę.
Jestem mamą Oktusia i jeszcze trojga innych dzieci.

Celownik:
(komu? czemu?)
OktusiowiJa na pewno przekaże swój procent Oktusiowi.
Kto wie, może Oktusiowi wyjdzie do na dobre.
Oktusiowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Ten nie pozostał dłużny Oktusiowi.
Daję Oktusiowi, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
OktusiaWidzę Oktusia.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Oktusia.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Oktusia.
Oktusia zaczęło to nieco irytować.
Spoglądam na Oktusia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
OktusiemWieczorem z Oktusiem znowu idziemy na spacer.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Oktusiem.
Przez chwilę oboje z Oktusiem patrzyli na siebie.
Zginął w pojedynku z Oktusiem.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Oktusiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
OktusiuDziś jeszcze powiemy sobie słówko o Oktusiu.
Przygotowuje książkę o Oktusiu.
Kto dziś pamięta o Oktusiu.
Ten wiersz jest o Oktusiu.
A o Oktusiu to i słowa rzec nie umiał.

Wołacz:
(hej!)
OktusiuHej Oktusiu!
Oktusiu! Wróć do mnie!
Dobranoc Oktusiu!
Oktusiu! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Oktusiu!