Odmiana imienia Ofcia przez przypadki

Ofcia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ofcia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ofci

Celownik
(komu? czemu?):Ofci

Biernik
(kogo? co?):Ofcię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ofcią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ofci

Wołacz
(hej!):Ofciu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
OfciaOfcia tego nie widzi.
Moje drugie imię to właśnie Ofcia.
Na drugie imię mam Ofcia.
Autorem niniejszego tekstu jest Ofcia.
Ja i Ofcia nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
OfciUstaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Ofci.
Tata Ofci opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Przedwczoraj były urodziny Ofci.
Szkoda że Ofci prawie że w ogóle nie ma.
Przez cały dzień czułam wzrok Ofci na sobie.

Celownik:
(komu? czemu?)
OfciCo tej Ofci po głowie chodzi?
Nie wiem, co powiedzieć Ofci.
Oddaję Ofci list.
Dzięki Ofci mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Musiałam się zwierzyć Ofci.

Biernik:
(kogo? co?)
OfcięPrzed sesją zapytałam Ofcię co lubi.
Przed wejściem spotkaliśmy Ofcię.
Pożegnali w końcu Ofcię i wyszli razem.
Sierżant wpatrywał się w Ofcię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Na Ofcię spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
OfciąRazem z Ofcią przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Razem z Ofcią wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Razem z Ofcią podążyłam na górne piętro za blondynką.
Refleksyjnie po spotkaniu z Ofcią.
Ja z Ofcią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
OfciKto dziś pamięta o Ofci.
Mamrotał coś o Ofci, gdy podtrzymywał się ściany.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Ofci.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Ofci.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Ofci.

Wołacz:
(hej!)
OfciuDobry wieczór Ofciu!
Cześć Ofciu!
Hej Ofciu!
Dobranoc Ofciu!
Ofciu! Uważaj!