Odmiana imienia Odetunia przez przypadki

Odetunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Odetunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Odetuni

Celownik
(komu? czemu?):Odetuni

Biernik
(kogo? co?):Odetunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Odetunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Odetuni

Wołacz
(hej!):Odetuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
OdetuniaPierwszą osobą którą zobaczyłem była Odetunia.
W domu Odetunia często urządza rodzicom pokazy mody.
Autorem artykułu jest Odetunia.
Dobrze, że Odetunia grzecznie śpi.
Odetunia chce pójść ze mną na spacer.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
OdetuniOdetuni siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Dziadek Odetuni w tym czasie miał chorą rękę.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Odetuni.
Pożyczę od Odetuni samochód i możemy jechać.
Serce Odetuni stanęło na moment.

Celownik:
(komu? czemu?)
OdetuniZostawiam Odetuni karteczkę i już mnie nie ma.
Nie wiem, co powiedzieć Odetuni.
Oddaję Odetuni list.
Oczywiście każdy przyzna rację Odetuni.
Dzięki Odetuni mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.

Biernik:
(kogo? co?)
OdetunięSierżant wpatrywał się w Odetunię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Spojrzałam na Odetunię.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Odetunię bardzo przyjaźnie.
Widziałem dzisiaj Odetunię z mojej klasy.
Spojrzał na Odetunię i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
OdetuniąRefleksyjnie po spotkaniu z Odetunią.
Sprzątam pokój z Odetunią.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Odetunią.
Wymyśliłam z Odetunią nową zabawę.
Rozmawiam z Odetunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
OdetuniDobrze, że wspomniałeś o Odetuni.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Odetuni.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Odetuni.
Kiedyś chciałam napisać o Odetuni.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Odetuni.

Wołacz:
(hej!)
OdetuniuDzień dobry Odetuniu!
Odetuniu! Uważaj!
Odetuniu! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Odetuniu!
Gdzie jesteś Odetuniu!?