Odmiana imienia Norbek przez przypadki

Norbek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Norbek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Norbka

Celownik
(komu? czemu?):Norbkowi

Biernik
(kogo? co?):Norbka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Norbkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Norbku

Wołacz
(hej!):Norbku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NorbekNorbek chce pójść ze mną na dyskotekę.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Norbek.
W domu Norbek często urządza rodzicom pokazy mody.
Za chwilę wróci Norbek z lasu.
Autorem niniejszego tekstu jest Norbek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NorbkaW sobotę są urodziny Norbka.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Norbka.
Szukałem linków do strony Norbka.
Nie lubię Norbka.
Prosimy o pomoc dla Norbka.

Celownik:
(komu? czemu?)
NorbkowiOd początku próbujemy pomóc Norbkowi.
Rozalia z troską przyglądała się Norbkowi.
Musiałam się zwierzyć Norbkowi.
Zerwał jabłko i podał je Norbkowi.
Chciałam szybko pochwalić się Norbkowi.

Biernik:
(kogo? co?)
NorbkaW końcu obudzili Norbka, żeby ich ratował.
Zdjęcie przesłane przez Norbka.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Norbka.
Odprowadziłam Norbka do wyjścia.
Norbka zaczęło to nieco irytować.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NorbkiemWczoraj wracamy z Norbkiem od lekarza.
Zostanę tu tylko z Norbkiem i chłopakami.
A sytuacja z Norbkiem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Jadę z Norbkiem na dyskotekę.
Zginął w pojedynku z Norbkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NorbkuA przecież nikt inaczej o Norbku nie pisał.
Mowa oczywiście o Norbku.
Pamiętam o Norbku.
Wszyscy dyskutują o Norbku.
Przygotowuje książkę o Norbku.

Wołacz:
(hej!)
NorbkuDobry wieczór Norbku!
Dzień dobry Norbku!
Norbku! Wróć do mnie!
Norbku! Gdzie jesteś?
Hej Norbku!