Odmiana imienia Noemunia przez przypadki

Noemunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Noemunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Noemuni

Celownik
(komu? czemu?):Noemuni

Biernik
(kogo? co?):Noemunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Noemunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Noemuni

Wołacz
(hej!):Noemuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NoemuniaJutro Noemunia wyjdzie ze szpitala.
Noemunia chce pójść ze mną na spacer.
Mam na imię Noemunia.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Noemunia.
Dla mnie było już jasne, ze Noemunia umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NoemuniPostanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Noemuni.
Tata Noemuni poszedł otworzyć drzwi.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Noemuni.
Dziadek Noemuni w tym czasie miał chorą rękę.
Tata Noemuni sam opatrzył mi nogę.

Celownik:
(komu? czemu?)
NoemuniMama przyznała rację Noemuni.
Oddaję Noemuni list.
Zostawiam Noemuni karteczkę i już mnie nie ma.
Noemuni wpadły w ucho słowa piosenki.
Oczywiście każdy przyzna rację Noemuni.

Biernik:
(kogo? co?)
NoemunięNoemunię natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Oszołomienie spadło teraz na Noemunię i na moment odebrało mu wigor.
Popatrzyłam na Noemunię przekonana, że zacznie mówić dalej.
Spojrzałem znacząco na Noemunię.
Spojrzał na Noemunię i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NoemuniąZakończyliśmy edycję kwietniową z Noemunią.
Karolina miała się spotkać z Noemunią przed szkołą.
Powinnam jednak pojechać z Noemunią.
Śpiewam z Noemunią.
Rozmawiam z Noemunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NoemuniDobrze, że wspomniałeś o Noemuni.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Noemuni.
To jest pieśń o Noemuni.
Mamrotał coś o Noemuni, gdy podtrzymywał się ściany.
Piszę o Noemuni.

Wołacz:
(hej!)
NoemuniuGdzie jesteś Noemuniu!?
Cześć Noemuniu!
Hej Noemuniu!
Dobranoc Noemuniu!
Dziękuję Noemuniu za rozmowę!