Odmiana imienia Nikula przez przypadki

Nikula imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Nikula

Dopełniacz
(kogo? czego?):Nikuli

Celownik
(komu? czemu?):Nikuli

Biernik
(kogo? co?):Nikulę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Nikulą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Nikuli

Wołacz
(hej!):Nikulo!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NikulaAutorem artykułu jest Nikula.
Ma na imię Nikula.
W domu Nikula często urządza rodzicom pokazy mody.
Nikula chce pójść ze mną na spacer.
Za chwilę wróci Nikula z lasu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NikuliNie lubię Nikuli.
Uroda Nikuli miała potężną moc.
Specjalnością Nikuli jest jazda na koniu.
Przed sobą ujrzałam rękę Nikuli.
Zostało sto dni do narodzin Nikuli.

Celownik:
(komu? czemu?)
NikuliMam nadzieję, że Nikuli również się podoba.
Dzięki Nikuli święta nabrały nowego wymiaru.
Powiedz wszystkim i Nikuli, że nic mi nie jest.
Słoik z kawą wyleciał Nikuli z rąk.
Opowiadam Nikuli o swoich zainteresowaniach.

Biernik:
(kogo? co?)
NikulęPatrzył na Nikulę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Nikulę.
Nikulę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Kawę kupioną przez Nikulę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Patrzy na Nikulę wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NikuląObie z Nikulą postawiłyśmy na zmiany.
Przez chwilę oboje z Nikulą patrzyli na siebie.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Nikulą.
Dwa dni temu miałam z Nikulą śmieszną przygodę.
Obie z Nikulą miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NikuliNaszą piosenkę pisali z myślą o Nikuli.
Na koniec parę słów o Nikuli.
Myślał o Nikuli i o swoim życiu.
Hipnotyzująca powieść o Nikuli i płatnym mordercy.
Wczoraj wspomniałam o Nikuli z moim tatą.

Wołacz:
(hej!)
NikuloNikulo! Wróć do mnie!
Nikulo! Uważaj!
Dobry wieczór Nikulo!
Nikulo! Gdzie jesteś?
Dziękuję Nikulo za rozmowę!