Odmiana imienia Nikolusia przez przypadki

Nikolusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Nikolusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Nikolusi

Celownik
(komu? czemu?):Nikolusi

Biernik
(kogo? co?):Nikolusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Nikolusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Nikolusi

Wołacz
(hej!):Nikolusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NikolusiaNikolusia chce pójść ze mną na spacer.
Gdzie jest Nikolusia?
Nikolusia wraca do domu.
Co robi Nikolusia?
Nikolusia chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NikolusiPostawa Nikolusi była zupełnie inna.
Muszę pochwalić pomysł Nikolusi.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Nikolusi.
Rodzina Nikolusi zginęła w wypadku samochodowym.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Nikolusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
NikolusiTego Nikolusi było już za wiele.
Zaproponowałem Nikolusi dwa tematy.
Ja na pewno przekaże swój procent Nikolusi.
Nikolusi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Daję Nikolusi, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
NikolusięNieśmiało gładzi Nikolusię po włosach.
Nikolusię znalazłam w recepcji hotelu.
Przyniesiona przez Nikolusię kawa okazała się tą nieco gorszą.
Spojrzała na Nikolusię jeszcze raz.
Nikolusię natychmiast ogarnęła gorąca błogość.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NikolusiąJa z Nikolusią siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Zostaliśmy z Nikolusią w salonie sami.
Razem z Nikolusią zrobiłyśmy obiad.
Siedzieliśmy z Nikolusią na ławce w parku.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Nikolusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NikolusiZastanawiał się dlaczego wspomniał o Nikolusi.
Myślałam cały czas tylko o Nikolusi.
Pamiętam o Nikolusi.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Nikolusi.
Ten wiersz jest o Nikolusi.

Wołacz:
(hej!)
NikolusiuDziękuję Nikolusiu za rozmowę!
Gdzie jesteś Nikolusiu!?
Nikolusiu! Uważaj!
Dobranoc Nikolusiu!
Nikolusiu! Wróć do mnie!