Odmiana imienia Nikolina przez przypadki

Nikolina imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Nikolina

Dopełniacz
(kogo? czego?):Nikoliny

Celownik
(komu? czemu?):Nikolinie

Biernik
(kogo? co?):Nikolinę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Nikoliną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Nikolinie

Wołacz
(hej!):Nikolino!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NikolinaAutorem artykułu jest Nikolina.
Gdzie jest Nikolina?
Dla mnie było już jasne, ze Nikolina umiera.
Na drugie imię mam Nikolina.
Nikolina chce pójść ze mną na spacer.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NikolinyUstaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Nikoliny.
Serce Nikoliny stanęło na moment.
Póki co dodaję zdjęcia Nikoliny z wakacji.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Nikoliny.
Tata Nikoliny sam opatrzył mi nogę.

Celownik:
(komu? czemu?)
NikolinieNikolinie przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Kto wie, może Nikolinie wyjdzie do na dobre.
Zerwał jabłko i podał je Nikolinie.
Ja na pewno przekaże swój procent Nikolinie.
Daję Nikolinie, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
NikolinęPodchodzi, całuje Nikolinę i idzie do wyjścia.
Obserwuję Nikolinę bardzo uważnie.
Spojrzała na Nikolinę jeszcze raz.
Spojrzałem znacząco na Nikolinę.
Nikolinę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NikolinąOboje z Nikoliną wybuchliśmy śmiechem.
Jadę na wycieczkę razem z Nikoliną.
Siedzieliśmy z Nikoliną na ławce w parku.
Śpiewam z Nikoliną.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Nikoliną.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NikolinieKiedyś tam chciałam napisać o Nikolinie.
Pamiętajmy o Nikolinie i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Bardzo fajny blog o Nikolinie.
Piszę o Nikolinie.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Nikolinie.

Wołacz:
(hej!)
NikolinoDobry wieczór Nikolino!
Nikolino! Uważaj!
Dzień dobry Nikolino!
Cześć Nikolino!
Hej Nikolino!