Odmiana imienia Nikanorek przez przypadki

Nikanorek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Nikanorek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Nikanorka

Celownik
(komu? czemu?):Nikanorkowi

Biernik
(kogo? co?):Nikanorka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Nikanorkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Nikanorku

Wołacz
(hej!):Nikanorku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NikanorekMa na imię Nikanorek.
Jeśli jednak przegrasz, Nikanorek zostaje z nami.
Nikanorek nie umie śpiewać.
Nikanorek chce pójść ze mną na spacer.
Nikanorek chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NikanorkaTym razem prezentujemy wystawę Nikanorka.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Nikanorka.
Serce Nikanorka stanęło na moment.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Nikanorka.
Pożyczę od Nikanorka samochód i możemy jechać.

Celownik:
(komu? czemu?)
NikanorkowiCoś muszę Nikanorkowi powiedzieć, stoi i czeka.
Nikanorkowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Mama przyznała rację Nikanorkowi.
Powiedz wszystkim i Nikanorkowi, że nic mi nie jest.
Proszę Nikanorkowi nie dokuczać!

Biernik:
(kogo? co?)
NikanorkaCałość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Nikanorka.
Spojrzałem znacząco na Nikanorka.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Nikanorka.
Nikanorka zaświerzbiały ręce.
Popatrzyłam na Nikanorka przekonana, że zacznie mówić dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NikanorkiemA sytuacja z Nikanorkiem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Śpiewam z Nikanorkiem.
Pracuję z Nikanorkiem.
Zobacz wywiad z Nikanorkiem oraz innymi uczestnikami finału.
Powinnam jednak pojechać z Nikanorkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NikanorkuPrzynajmniej tak myślał tata o Nikanorku.
Ten wiersz jest o Nikanorku.
Związana jest z nią legenda o Nikanorku.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Nikanorku.
Mówimy tu oczywiście o Nikanorku.

Wołacz:
(hej!)
NikanorkuCześć Nikanorku!
Nikanorku! Uważaj!
Dobranoc Nikanorku!
Dzień dobry Nikanorku!
Nikanorku! Gdzie jesteś?