Odmiana imienia Niesieboś przez przypadki

Niesieboś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Niesieboś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Niesiebosia

Celownik
(komu? czemu?):Niesiebosiowi

Biernik
(kogo? co?):Niesiebosia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Niesiebosiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Niesiebosiu

Wołacz
(hej!):Niesiebosiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NiesiebośMa na imię Niesieboś.
Niesieboś ma katar i źle się czuje.
Na drugie imię mam Niesieboś.
Ja i Niesieboś nie wiedziałyśmy, co robić.
Jutro Niesieboś wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NiesiebosiaWysyłam list do Niesiebosia.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Niesiebosia słychać.
Tata Niesiebosia poszedł otworzyć drzwi.
Tata Niesiebosia opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Tata Niesiebosia sam opatrzył mi nogę.

Celownik:
(komu? czemu?)
NiesiebosiowiNiesiebosiowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Mam nadzieję, że Niesiebosiowi również się podoba.
Co tej Niesiebosiowi po głowie chodzi?
Oczywiście każdy przyzna rację Niesiebosiowi.
Dzięki Niesiebosiowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.

Biernik:
(kogo? co?)
NiesiebosiaSpojrzałam na Niesiebosia w wymownym geście.
Obserwuję Niesiebosia bardzo uważnie.
Na Niesiebosia spłynęła niewymowna ulga.
Postaram się namówić Niesiebosia na spacer.
Spojrzała na Niesiebosia jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NiesiebosiemSprzątam pokój razem z Niesiebosiem.
Jadę na wycieczkę razem z Niesiebosiem.
Ja z Niesiebosiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Pracuję razem z Niesiebosiem.
Siedzieliśmy z Niesiebosiem na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NiesiebosiuAnna sama już nie wie, co myśleć o Niesiebosiu.
Mowa oczywiście o Niesiebosiu.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Niesiebosiu.
Nie wspomniałem na początku o Niesiebosiu.
Piszę o Niesiebosiu.

Wołacz:
(hej!)
NiesiebosiuNiesiebosiu! Uważaj!
Dziękuję Niesiebosiu za rozmowę!
Niesiebosiu! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Niesiebosiu!
Cześć Niesiebosiu!