Odmiana imienia Niesąd przez przypadki

Niesąd imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Niesąd

Dopełniacz
(kogo? czego?):Niesąda

Celownik
(komu? czemu?):Niesądowi

Biernik
(kogo? co?):Niesąda

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Niesądem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Niesądzie

Wołacz
(hej!):Niesądzie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NiesądW domu Niesąd często urządza rodzicom pokazy mody.
Ja i Niesąd nie wiedziałyśmy, co robić.
Na drugie imię mam Niesąd.
Ma na imię Niesąd.
Jutro Niesąd wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NiesądaNajbardziej polubiłam ojca Niesąda.
Szukałem linków do strony Niesąda.
Uroda Niesąda miała potężną moc.
Rodzina Niesąda wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Rodzina Niesąda zginęła w wypadku samochodowym.

Celownik:
(komu? czemu?)
NiesądowiDaję Niesądowi, to co najlepsze we mnie.
Musiałam się zwierzyć Niesądowi.
Proszę Niesądowi nie dokuczać!
Korzysta z okazji, by wyznać Niesądowi miłość.
Dzięki Niesądowi mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
NiesądaPodchodzi, całuje Niesąda i idzie do wyjścia.
Spojrzał na Niesąda i uśmiechnął się.
Spojrzałam na Niesąda w wymownym geście.
Na Niesąda moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Niesąda bardzo przyjaźnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NiesądemOboje z Niesądem wybuchliśmy śmiechem.
Rozmawiam z Niesądem.
Sprzątam pokój razem z Niesądem.
Ja z Niesądem chcemy się przebrać za wampiry.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Niesądem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NiesądzieDziś jeszcze powiemy sobie słówko o Niesądzie.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Niesądzie.
W powrotnej drodze myślał o Niesądzie.
Pamiętam o Niesądzie.
Myślałam cały czas tylko o Niesądzie.

Wołacz:
(hej!)
NiesądzieNiesądzie! Gdzie jesteś?
Witaj Niesądzie!
Cześć Niesądzie!
Gdzie jesteś Niesądzie!?
Hej Niesądzie!