Odmiana imienia Niemirunia przez przypadki

Niemirunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Niemirunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Niemiruni

Celownik
(komu? czemu?):Niemiruni

Biernik
(kogo? co?):Niemirunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Niemirunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Niemiruni

Wołacz
(hej!):Niemiruniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NiemiruniaJa i Niemirunia nie wiedziałyśmy, co robić.
Niemirunia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Dziś Niemirunia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Autorem niniejszego tekstu jest Niemirunia.
Mam na imię Niemirunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NiemiruniTato Niemiruni produkował abażury.
Nie ma Niemiruni.
Wysyłam list do Niemiruni.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Niemiruni.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Niemiruni.

Celownik:
(komu? czemu?)
NiemiruniTym razem nie damy Niemiruni dojść do głosu.
Oczywiście każdy przyzna rację Niemiruni.
Proszę Niemiruni nie dokuczać!
Niemiruni włosy stanęły dęba na głowie.
Oddaję Niemiruni list.

Biernik:
(kogo? co?)
NiemirunięPoszłam dalej i wtedy poznałam Niemirunię.
Niemirunię zaczęło to nieco irytować.
Lubię Niemirunię.
Podchodzi, całuje Niemirunię i idzie do wyjścia.
Popatrzyłam na Niemirunię przekonana, że zacznie mówić dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NiemiruniąPracuję z Niemirunią.
Zginął w pojedynku z Niemirunią.
Idę na spacer z Niemirunią.
Oboje z Niemirunią wybuchliśmy śmiechem.
Powinnam jednak pojechać z Niemirunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NiemiruniNa wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Niemiruni.
Dzisiaj chciałam napisać o Niemiruni.
Czasami myślę sobie o Niemiruni.
Mowa oczywiście o Niemiruni.
Ten wiersz jest o Niemiruni.

Wołacz:
(hej!)
NiemiruniuNiemiruniu! Uważaj!
Dzień dobry Niemiruniu!
Dobranoc Niemiruniu!
Dobry wieczór Niemiruniu!
Gdzie jesteś Niemiruniu!?