Odmiana imienia Niemirka przez przypadki

Niemirka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Niemirka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Niemirki

Celownik
(komu? czemu?):Niemirce

Biernik
(kogo? co?):Niemirkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Niemirką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Niemirce

Wołacz
(hej!):Niemirko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NiemirkaJak już wiecie mam na imię Niemirka.
Jeśli jednak przegrasz, Niemirka zostaje z nami.
Za chwilę wróci Niemirka z lasu.
Ma na imię Niemirka.
Ja i Niemirka nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NiemirkiPóźny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Niemirki.
W domu babci Niemirki od zawsze stał stary zegar.
Najbardziej polubiłam ojca Niemirki.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Niemirki.
W słuchawce usłyszałam głos Niemirki.

Celownik:
(komu? czemu?)
NiemirceZrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Niemirce.
Dzięki Niemirce mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Proszę Niemirce nie dokuczać!
Korzysta z okazji, by wyznać Niemirce miłość.
Niemirce włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
NiemirkęPatrzy na Niemirkę wyczekująco.
Postaram się namówić Niemirkę na spacer.
Spojrzałem znacząco na Niemirkę.
Niemirkę zaczęło to nieco irytować.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Niemirkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NiemirkąObie z Niemirką miałyśmy ochotę skakać do góry.
Pracuję razem z Niemirką.
Śpiewam z Niemirką.
Zginął w pojedynku z Niemirką.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Niemirką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NiemirceZastanawiał się dlaczego wspomniał o Niemirce.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Niemirce.
Marzę o Niemirce.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Niemirce.
Dziś napiszę o Niemirce.

Wołacz:
(hej!)
NiemirkoCześć Niemirko!
Niemirko! Wróć do mnie!
Dobranoc Niemirko!
Niemirko! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Niemirko!