Odmiana imienia Niemiłka przez przypadki

Niemiłka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Niemiłka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Niemiłki

Celownik
(komu? czemu?):Niemiłce

Biernik
(kogo? co?):Niemiłkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Niemiłką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Niemiłce

Wołacz
(hej!):Niemiłko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NiemiłkaMa na imię Niemiłka.
Moje drugie imię to właśnie Niemiłka.
Dobrze, że Niemiłka grzecznie śpi.
Autorem artykułu jest Niemiłka.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Niemiłka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NiemiłkiW domu babci Niemiłki od zawsze stał stary zegar.
Przed domem Niemiłki zauważyłem wózek z dzieckiem.
Szukałem linków do strony Niemiłki.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Niemiłki.
Uroda Niemiłki miała potężną moc.

Celownik:
(komu? czemu?)
NiemiłceCoś muszę Niemiłce powiedzieć, stoi i czeka.
Mam nadzieję, że Niemiłce również się podoba.
Oczywiście każdy przyzna rację Niemiłce.
Zaproponowałem Niemiłce dwa tematy.
Co tej Niemiłce po głowie chodzi?

Biernik:
(kogo? co?)
NiemiłkęSpojrzałam na Niemiłkę w wymownym geście.
Czekałam na Niemiłkę w kawiarni.
Podchodzi, całuje Niemiłkę i idzie do wyjścia.
Spojrzałem znacząco na Niemiłkę.
Sierżant wpatrywał się w Niemiłkę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NiemiłkąSprzątam pokój razem z Niemiłką.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Niemiłką na krytym basenie.
Oboje z Niemiłką wybuchliśmy śmiechem.
Śpiewam z Niemiłką.
Refleksyjnie po spotkaniu z Niemiłką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NiemiłcePamiętajmy o Niemiłce i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
A przecież nikt inaczej o Niemiłce nie pisał.
Na koniec parę słów o Niemiłce.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Niemiłce.
Ten wiersz jest o Niemiłce.

Wołacz:
(hej!)
NiemiłkoWitaj Niemiłko!
Gdzie jesteś Niemiłko!?
Dzień dobry Niemiłko!
Dziękuję Niemiłko za rozmowę!
Dobry wieczór Niemiłko!