Odmiana imienia Nicolusia przez przypadki

Nicolusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Nicolusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Nicolusi

Celownik
(komu? czemu?):Nicolusi

Biernik
(kogo? co?):Nicolusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Nicolusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Nicolusi

Wołacz
(hej!):Nicolusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NicolusiaJak już wiecie mam na imię Nicolusia.
Za chwilę wróci Nicolusia z lasu.
Gdzie jest Nicolusia?
Nicolusia chce pójść ze mną na spacer.
Dziś Nicolusia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NicolusiPrzez cały dzień czułam wzrok Nicolusi na sobie.
Wysyłam list do Nicolusi.
Dziadek Nicolusi w tym czasie miał chorą rękę.
Ręka Nicolusi uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Postanowiłam zadzwonić do Nicolusi i chłopaków.

Celownik:
(komu? czemu?)
NicolusiKorzysta z okazji, by wyznać Nicolusi miłość.
Musiałam się zwierzyć Nicolusi.
Przyglądam się Nicolusi.
Dzięki Nicolusi mamy kolejny artykuł po polsku.
Opowiedziałam Nicolusi o przykrości która mnie spotkała.

Biernik:
(kogo? co?)
NicolusięSpoglądam na Nicolusię.
Podchodzi, całuje Nicolusię i idzie do wyjścia.
Spotkałam Nicolusię w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Przed sesją zapytałam Nicolusię co lubi.
Spojrzałam na Nicolusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NicolusiąRozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Nicolusią.
Oboje z Nicolusią wybuchliśmy śmiechem.
Tym razem korespondowałam z Nicolusią.
Razem z Nicolusią przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Sprzątam pokój z Nicolusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NicolusiNie wspomniałem na początku o Nicolusi.
A przecież nikt inaczej o Nicolusi nie pisał.
Powiedz mi, co myślisz o Nicolusi.
Myślał o Nicolusi i o swoim życiu.
Mówimy tu oczywiście o Nicolusi.

Wołacz:
(hej!)
NicolusiuNicolusiu! Uważaj!
Gdzie jesteś Nicolusiu!?
Dobry wieczór Nicolusiu!
Cześć Nicolusiu!
Dobranoc Nicolusiu!