Odmiana imienia Nicolka przez przypadki

Nicolka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Nicolka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Nicolki

Celownik
(komu? czemu?):Nicolce

Biernik
(kogo? co?):Nicolkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Nicolką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Nicolce

Wołacz
(hej!):Nicolko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NicolkaMam na imię Nicolka.
Autorem artykułu jest Nicolka.
Ma na imię Nicolka.
Nicolka nie umie grać na gitarze.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Nicolka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NicolkiRodzina Nicolki wyprowadziła się.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Nicolki.
Najbardziej polubiłam ojca Nicolki.
Muszę pochwalić pomysł Nicolki.
Pożyczę od Nicolki samochód i możemy jechać.

Celownik:
(komu? czemu?)
NicolceNapisałem wiersz dzięki Nicolce.
Zostawiam Nicolce karteczkę i już mnie nie ma.
Nie wiem, co powiedzieć Nicolce.
Nicolce wpadły w ucho słowa piosenki.
Daję Nicolce, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
NicolkęSpotkałam Nicolkę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Nicolkę.
Spoglądam na Nicolkę.
Nieśmiało gładzi Nicolkę po włosach.
Spojrzałam na Nicolkę w wymownym geście.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NicolkąTym razem korespondowałam z Nicolką.
A sytuacja z Nicolką rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Nicolką.
Ja z Nicolką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Sprzątam pokój razem z Nicolką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NicolceWtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Nicolce.
Artykuł o Nicolce wywołał burzę w mediach.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Nicolce.
Kto dziś pamięta o Nicolce.
A o Nicolce to i słowa rzec nie umiał.

Wołacz:
(hej!)
NicolkoDobry wieczór Nicolko!
Dzień dobry Nicolko!
Dobranoc Nicolko!
Nicolko! Uważaj!
Nicolko! Gdzie jesteś?