Odmiana imienia Neronek przez przypadki

Neronek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Neronek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Neronka

Celownik
(komu? czemu?):Neronkowi

Biernik
(kogo? co?):Neronka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Neronkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Neronku

Wołacz
(hej!):Neronku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NeronekNa drugie imię mam Neronek.
Dobrze, że Neronek grzecznie śpi.
Neronek nie umie grać na gitarze.
Jutro Neronek wyjdzie ze szpitala.
Ma na imię Neronek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NeronkaRano gdy wstałem obudził mnie wrzask Neronka.
Postanowiłam zadzwonić do Neronka.
Ręka Neronka uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Neronka.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Neronka.

Celownik:
(komu? czemu?)
NeronkowiNeronkowi oczy błyszczą.
Kupiłem Neronkowi magnes na lodówkę.
Powiedz wszystkim i Neronkowi, że nic mi nie jest.
Neronkowi włosy stanęły dęba na głowie.
Kto wie, może Neronkowi wyjdzie do na dobre.

Biernik:
(kogo? co?)
NeronkaZdjęcie przesłane przez Neronka.
O jego personalia miałam spytać Neronka prywatnie.
Czekałam na Neronka w kawiarni.
Pożegnali w końcu Neronka i wyszli razem.
Widzę Neronka.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NeronkiemZostanę tu tylko z Neronkiem i chłopakami.
Ja z Neronkiem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Neronkiem na krytym basenie.
Razem z Neronkiem podążyłam na górne piętro za blondynką.
Wieczorem z Neronkiem znowu idziemy na spacer.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NeronkuMowa oczywiście o Neronku.
Związana jest z nią legenda o Neronku.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Neronku.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Neronku.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Neronku.

Wołacz:
(hej!)
NeronkuGdzie jesteś Neronku!?
Neronku! Wróć do mnie!
Neronku! Gdzie jesteś?
Witaj Neronku!
Cześć Neronku!