Odmiana imienia Naumek przez przypadki

Naumek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Naumek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Naumka

Celownik
(komu? czemu?):Naumkowi

Biernik
(kogo? co?):Naumka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Naumkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Naumku

Wołacz
(hej!):Naumku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NaumekDla mnie było już jasne, ze Naumek umiera.
Ma na imię Naumek.
W domu Naumek często urządza rodzicom pokazy mody.
Jak już wiecie mam na imię Naumek.
Naumek wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NaumkaTeraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Naumka.
Szkoda że Naumka prawie że w ogóle nie ma.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Naumka.
Prosimy o pomoc dla Naumka.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Naumka.

Celownik:
(komu? czemu?)
NaumkowiChciałam szybko pochwalić się Naumkowi.
Proszę Naumkowi nie dokuczać!
Dzięki Naumkowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Ten nie pozostał dłużny Naumkowi.
Coś muszę Naumkowi powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
NaumkaSpojrzałam na Naumka w wymownym geście.
Spojrzał na Naumka z zaciekawieniem.
Spotkałam Naumka w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Naumka.
Podchodzi, całuje Naumka i idzie do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NaumkiemSprzątam pokój razem z Naumkiem.
Siedzieliśmy z Naumkiem na kanapie.
Tym razem korespondowałam z Naumkiem.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Naumkiem.
Oboje z Naumkiem wybuchliśmy śmiechem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NaumkuMyślałam cały czas tylko o Naumku.
Na koniec parę słów o Naumku.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Naumku.
Teraz chcę napisać parę słów o Naumku.
Ten wiersz jest o Naumku.

Wołacz:
(hej!)
NaumkuDzień dobry Naumku!
Dobry wieczór Naumku!
Gdzie jesteś Naumku!?
Cześć Naumku!
Dziękuję Naumku za rozmowę!