Odmiana imienia Nataszka przez przypadki

Nataszka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Nataszka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Nataszki

Celownik
(komu? czemu?):Nataszce

Biernik
(kogo? co?):Nataszkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Nataszką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Nataszce

Wołacz
(hej!):Nataszko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NataszkaNataszka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Nataszka nie umie grać na gitarze.
Gdzie jest Nataszka?
Co robi Nataszka?
Jak już wiecie mam na imię Nataszka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NataszkiTeraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Nataszki.
Nataszki siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Piszę list do Nataszki.
Rodzina Nataszki wyprowadziła się.
Tymczasem zauważyłam wpis Nataszki kilka dni temu.

Celownik:
(komu? czemu?)
NataszceZaproponowałem Nataszce dwa tematy.
Oczywiście każdy przyzna rację Nataszce.
Dzięki Nataszce święta nabrały nowego wymiaru.
Opowiadam Nataszce o swoich zainteresowaniach.
Nataszce wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
NataszkęSpojrzał na Nataszkę i uśmiechnął się.
Patrzę na Nataszkę i nic nie rozumiem.
Pożegnali w końcu Nataszkę i wyszli razem.
Odprowadziłam Nataszkę do wyjścia.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Nataszkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NataszkąRozmawiam z Nataszką.
Kasia z Nataszką mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Razem z Nataszką podążyłam na górne piętro za blondynką.
Jadę z Nataszką na dyskotekę.
Pracuję z Nataszką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NataszcePrzynajmniej tak myślał tata o Nataszce.
Mowa oczywiście o Nataszce.
Dziś napiszę o Nataszce.
Rozmawiam o Nataszce.
Teraz chcę napisać parę słów o Nataszce.

Wołacz:
(hej!)
NataszkoNataszko! Wróć do mnie!
Cześć Nataszko!
Dobranoc Nataszko!
Dziękuję Nataszko za rozmowę!
Dzień dobry Nataszko!