Odmiana imienia Nasięborek przez przypadki

Nasięborek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Nasięborek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Nasięborka

Celownik
(komu? czemu?):Nasięborkowi

Biernik
(kogo? co?):Nasięborka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Nasięborkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Nasięborku

Wołacz
(hej!):Nasięborku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NasięborekMa na imię Nasięborek.
Nasięborek nie umie śpiewać.
Moje drugie imię to właśnie Nasięborek.
Dobrze, że Nasięborek grzecznie śpi.
Autorem artykułu jest Nasięborek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NasięborkaPostanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Nasięborka.
Ręka Nasięborka uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Pożyczę od Nasięborka samochód i możemy jechać.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Nasięborka.
Piszę list do Nasięborka.

Celownik:
(komu? czemu?)
NasięborkowiDopiero teraz zrozumiałem, że Nasięborkowi coś się stało.
Co tej Nasięborkowi po głowie chodzi?
Oddaję Nasięborkowi list.
Chciałam szybko pochwalić się Nasięborkowi.
Tego Nasięborkowi było już za wiele.

Biernik:
(kogo? co?)
NasięborkaNieśmiało gładzi Nasięborka po włosach.
Nasięborka zaczęło to nieco irytować.
Widziałem dzisiaj Nasięborka z mojej klasy.
Przeprosiłam Nasięborka i poszłam dalej.
Kacper patrzył na Nasięborka ze zdumieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NasięborkiemJa z Nasięborkiem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Zginął w pojedynku z Nasięborkiem.
Wymyśliłam z Nasięborkiem nową zabawę.
Razem z Nasięborkiem znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Dorota spotkała się z Nasięborkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NasięborkuWszyscy dyskutują o Nasięborku.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Nasięborku.
Przynajmniej tak myślał tata o Nasięborku.
Pamiętajmy o Nasięborku i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Myślał o Nasięborku i o swoim życiu.

Wołacz:
(hej!)
NasięborkuNasięborku! Gdzie jesteś?
Cześć Nasięborku!
Witaj Nasięborku!
Nasięborku! Uważaj!
Dobranoc Nasięborku!