Odmiana imienia Narek przez przypadki

Narek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Narek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Narka

Celownik
(komu? czemu?):Narkowi

Biernik
(kogo? co?):Narka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Narkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Narku

Wołacz
(hej!):Narku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NarekJa i Narek nie wiedziałyśmy, co robić.
Dopiero do mnie dotarło, że Narek już tu jest.
Co robi Narek?
Na drugie imię mam Narek.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Narek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NarkaNarka siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Zbieramy na nowy wózek dla Narka.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Narka.
Postanowiłam zadzwonić do Narka.
Od razu zobaczyła ich mama Narka.

Celownik:
(komu? czemu?)
NarkowiDzięki Narkowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Nie wiem, co powiedzieć Narkowi.
Powiedz wszystkim i Narkowi, że nic mi nie jest.
Zerwał jabłko i podał je Narkowi.
Daję Narkowi, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
NarkaSpojrzał na Narka z zaciekawieniem.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Narka.
Patrzę na Narka i nic nie rozumiem.
Spojrzała na Narka jeszcze raz.
Postaram się namówić Narka na spacer.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NarkiemSiedzieliśmy z Narkiem na kanapie.
Pracuję z Narkiem.
Kasia z Narkiem mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Siedzieliśmy z Narkiem na ławce w parku.
Pracuję razem z Narkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NarkuPrzygotowuje książkę o Narku.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Narku.
Myślał o Narku i o swoim życiu.
Przynajmniej tak myślał tata o Narku.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Narku.

Wołacz:
(hej!)
NarkuNarku! Gdzie jesteś?
Cześć Narku!
Hej Narku!
Dobry wieczór Narku!
Gdzie jesteś Narku!?