Odmiana imienia Myśliborek przez przypadki

Myśliborek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Myśliborek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Myśliborka

Celownik
(komu? czemu?):Myśliborkowi

Biernik
(kogo? co?):Myśliborka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Myśliborkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Myśliborku

Wołacz
(hej!):Myśliborku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MyśliborekW domu Myśliborek często urządza rodzicom pokazy mody.
Dla mnie było już jasne, ze Myśliborek umiera.
Dziś Myśliborek ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Co robi Myśliborek?
Autorem artykułu jest Myśliborek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MyśliborkaPostanowiłam zadzwonić do Myśliborka i chłopaków.
Przedwczoraj były urodziny Myśliborka.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Myśliborka.
Najbardziej polubiłam ojca Myśliborka.
Tato Myśliborka produkował abażury.

Celownik:
(komu? czemu?)
MyśliborkowiNie wiem, co powiedzieć Myśliborkowi.
Dzięki Myśliborkowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Ten nie pozostał dłużny Myśliborkowi.
Tego Myśliborkowi było już za wiele.
Myśliborkowi oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
MyśliborkaLubię Myśliborka.
Doprowadził tym Myśliborka do stanu bliskiego apopleksji.
Patrzył na Myśliborka wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Spojrzał na Myśliborka i uśmiechnął się.
Przyniesiona przez Myśliborka kawa okazała się tą nieco gorszą.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MyśliborkiemIdę na spacer z Myśliborkiem.
Byliśmy z Myśliborkiem na jarmarku.
Obie z Myśliborkiem postawiłyśmy na zmiany.
Rozmawiam z Myśliborkiem.
Razem z Myśliborkiem zrobiłyśmy obiad.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MyśliborkuJest to prawdziwe kompendium wiedzy o Myśliborku.
To jest pieśń o Myśliborku.
Pamiętam o Myśliborku.
Przynajmniej tak myślał tata o Myśliborku.
Wczoraj wspomniałam o Myśliborku z moim tatą.

Wołacz:
(hej!)
MyśliborkuHej Myśliborku!
Dobranoc Myśliborku!
Dzień dobry Myśliborku!
Dziękuję Myśliborku za rozmowę!
Gdzie jesteś Myśliborku!?