Odmiana imienia Mrówka przez przypadki

Mrówka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Mrówka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Mrówki

Celownik
(komu? czemu?):Mrówce

Biernik
(kogo? co?):Mrówkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Mrówką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Mrówce

Wołacz
(hej!):Mrówko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MrówkaMrówka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Mrówka ma katar i źle się czuje.
Mrówka wraca do domu.
Mam na imię Mrówka.
Autorem artykułu jest Mrówka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MrówkiWysyłam list do Mrówki.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Mrówki.
Przed domem Mrówki zauważyłem wózek z dzieckiem.
Nie lubię Mrówki.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Mrówki.

Celownik:
(komu? czemu?)
MrówceCo tej Mrówce po głowie chodzi?
Napisałem wiersz dzięki Mrówce.
Coś muszę Mrówce powiedzieć, stoi i czeka.
Mam nadzieję, że Mrówce również się podoba.
Nie wiem, co powiedzieć Mrówce.

Biernik:
(kogo? co?)
MrówkęPożegnali w końcu Mrówkę i wyszli razem.
Spotkałam Mrówkę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Popatrzyłam na Mrówkę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Oszołomienie spadło teraz na Mrówkę i na moment odebrało mu wigor.
Lubię Mrówkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MrówkąRazem z Mrówką podążyłam na górne piętro za blondynką.
Tym razem korespondowałam z Mrówką.
Powinnam jednak pojechać z Mrówką.
Karolina miała się spotkać z Mrówką przed szkołą.
Idę na spacer z Mrówką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MrówceA przecież nikt inaczej o Mrówce nie pisał.
Bardzo fajny blog o Mrówce.
Rozmawiam o Mrówce.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Mrówce.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Mrówce.

Wołacz:
(hej!)
MrówkoDziękuję Mrówko za rozmowę!
Mrówko! Uważaj!
Dobranoc Mrówko!
Dzień dobry Mrówko!
Hej Mrówko!