Odmiana imienia Morzusia przez przypadki

Morzusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Morzusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Morzusi

Celownik
(komu? czemu?):Morzusi

Biernik
(kogo? co?):Morzusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Morzusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Morzusi

Wołacz
(hej!):Morzusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MorzusiaMorzusia wraca do domu.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Morzusia.
Dobrze, że Morzusia grzecznie śpi.
Gdzie jest Morzusia?
Moje drugie imię to właśnie Morzusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MorzusiPrzedwczoraj były urodziny Morzusi.
Póki co dodaję zdjęcia Morzusi z wakacji.
W domu babci Morzusi od zawsze stał stary zegar.
Wysyłam list do Morzusi.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Morzusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
MorzusiDzięki Morzusi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Opowiedziałam Morzusi o przykrości która mnie spotkała.
Zaproponowałem Morzusi dwa tematy.
Coś muszę Morzusi powiedzieć, stoi i czeka.
Od początku próbujemy pomóc Morzusi.

Biernik:
(kogo? co?)
MorzusięPopatrzyłam na Morzusię przekonana, że zacznie mówić dalej.
Spotkałam Morzusię w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Pożegnali w końcu Morzusię i wyszli razem.
Lubię Morzusię.
Obserwuję Morzusię bardzo uważnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MorzusiąPowinnam jednak pojechać z Morzusią.
Tym razem korespondowałam z Morzusią.
Razem z Morzusią podążyłam na górne piętro za blondynką.
Idę na spacer z Morzusią.
Jadę na wycieczkę razem z Morzusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MorzusiA o Morzusi to i słowa rzec nie umiał.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Morzusi.
Mowa oczywiście o Morzusi.
Mówimy tu oczywiście o Morzusi.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Morzusi.

Wołacz:
(hej!)
MorzusiuDziękuję Morzusiu za rozmowę!
Hej Morzusiu!
Morzusiu! Uważaj!
Dobranoc Morzusiu!
Morzusiu! Wróć do mnie!