Odmiana imienia Moniusia przez przypadki

Moniusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Moniusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Moniusi

Celownik
(komu? czemu?):Moniusi

Biernik
(kogo? co?):Moniusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Moniusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Moniusi

Wołacz
(hej!):Moniusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MoniusiaAutorem niniejszego tekstu jest Moniusia.
Moniusia nie umie grać na gitarze.
Co robi Moniusia?
Moniusia wraca do domu.
Mam na imię Moniusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MoniusiW słuchawce usłyszałam głos Moniusi.
W domu babci Moniusi od zawsze stał stary zegar.
Nie ma Moniusi.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Moniusi.
Jestem mamą Moniusi i jeszcze trojga innych dzieci.

Celownik:
(komu? czemu?)
MoniusiNie wiem, co powiedzieć Moniusi.
Ten nie pozostał dłużny Moniusi.
Kto wie, może Moniusi wyjdzie do na dobre.
Mam nadzieję, że Moniusi również się podoba.
Słoik z kawą wyleciał Moniusi z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
MoniusięSierżant wpatrywał się w Moniusię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Patrzył na Moniusię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Na Moniusię spłynęła niewymowna ulga.
Odprowadziłam Moniusię do wyjścia.
Moniusię znalazłam w recepcji hotelu.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MoniusiąRefleksyjnie po spotkaniu z Moniusią.
Obie z Moniusią postawiłyśmy na zmiany.
Ja z Moniusią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Jadę z Moniusią na dyskotekę.
Zostaliśmy z Moniusią w salonie sami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MoniusiNo a teraz trochę więcej o Moniusi.
Myślałam cały czas tylko o Moniusi.
Rozmawiam o Moniusi.
Dzisiaj chciałam napisać o Moniusi.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Moniusi.

Wołacz:
(hej!)
MoniusiuDobry wieczór Moniusiu!
Dzień dobry Moniusiu!
Moniusiu! Gdzie jesteś?
Witaj Moniusiu!
Moniusiu! Wróć do mnie!