Odmiana imienia Moniulka przez przypadki

Moniulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Moniulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Moniulki

Celownik
(komu? czemu?):Moniulce

Biernik
(kogo? co?):Moniulkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Moniulką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Moniulce

Wołacz
(hej!):Moniulko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MoniulkaMoniulka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Moniulka ma katar i źle się czuje.
Moniulka tego nie widzi.
Moje drugie imię to właśnie Moniulka.
Dla mnie było już jasne, ze Moniulka umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MoniulkiNie ma Moniulki.
Zbieramy na nowy wózek dla Moniulki.
Przed sobą ujrzałam rękę Moniulki.
Tata Moniulki poszedł otworzyć drzwi.
Rodzina Moniulki zginęła w wypadku samochodowym.

Celownik:
(komu? czemu?)
MoniulceDaję Moniulce, to co najlepsze we mnie.
Korzysta z okazji, by wyznać Moniulce miłość.
Oddaję Moniulce list.
Nie wiem, co powiedzieć Moniulce.
Zszedłem z drogi Moniulce i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
MoniulkęKacper patrzył na Moniulkę ze zdumieniem.
Zdjęcie przesłane przez Moniulkę.
Kawę kupioną przez Moniulkę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Podchodzi, całuje Moniulkę i idzie do wyjścia.
Spojrzała na Moniulkę jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MoniulkąDorota spotkała się z Moniulką.
Zostanę tu tylko z Moniulką i chłopakami.
Dwa dni temu miałam z Moniulką śmieszną przygodę.
Oboje z Moniulką wybuchliśmy śmiechem.
Siedzieliśmy z Moniulką na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MoniulceWięcej o Moniulce znajdziecie na naszej stronie.
Myślał o Moniulce i o swoim życiu.
Przynajmniej tak myślał tata o Moniulce.
Powoli spełniam swoje marzenia o Moniulce.
Kiedyś tam chciałam napisać o Moniulce.

Wołacz:
(hej!)
MoniulkoMoniulko! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Moniulko!
Witaj Moniulko!
Moniulko! Uważaj!
Dobranoc Moniulko!