Odmiana imienia Monicusia przez przypadki

Monicusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Monicusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Monicusi

Celownik
(komu? czemu?):Monicusi

Biernik
(kogo? co?):Monicusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Monicusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Monicusi

Wołacz
(hej!):Monicusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MonicusiaNa drugie imię mam Monicusia.
Monicusia nie umie grać na gitarze.
Ma na imię Monicusia.
Jak już wiecie mam na imię Monicusia.
Monicusia tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MonicusiLubię śpiewać zwłaszcza dla Monicusi.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Monicusi.
Od razu zobaczyła ich mama Monicusi.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Monicusi.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Monicusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
MonicusiZrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Monicusi.
Oczywiście każdy przyzna rację Monicusi.
Od początku próbujemy pomóc Monicusi.
Przyglądam się Monicusi.
Dzięki Monicusi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.

Biernik:
(kogo? co?)
MonicusięSpoglądam na Monicusię.
Spojrzał na Monicusię i uśmiechnął się.
Sierżant wpatrywał się w Monicusię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Lubię Monicusię.
Widzę Monicusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MonicusiąRozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Monicusią.
Rozmawiam z Monicusią.
Refleksyjnie po spotkaniu z Monicusią.
Idę na spacer z Monicusią.
Wieczorem z Monicusią znowu idziemy na spacer.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MonicusiPowiedz mi, co myślisz o Monicusi.
Nie wspomniałem na początku o Monicusi.
Przygotowuje książkę o Monicusi.
Mamrotał coś o Monicusi, gdy podtrzymywał się ściany.
Powoli spełniam swoje marzenia o Monicusi.

Wołacz:
(hej!)
MonicusiuGdzie jesteś Monicusiu!?
Dobry wieczór Monicusiu!
Monicusiu! Gdzie jesteś?
Monicusiu! Wróć do mnie!
Dziękuję Monicusiu za rozmowę!