Odmiana imienia Monia przez przypadki

Monia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Monia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Moni

Celownik
(komu? czemu?):Moni

Biernik
(kogo? co?):Monię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Monią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Moni

Wołacz
(hej!):Moniu!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Monie

Dopełniacz
(kogo? czego?):Moń

Celownik
(komu? czemu?):Moniom

Biernik
(kogo? co?):Monie

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Moniami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Moniach

Wołacz
(hej!):Monie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MoniaJak już wiecie mam na imię Monia.
Ma na imię Monia.
Monia chce pójść ze mną na spacer.
Monia wraca do domu.
Monia nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MoniTrzeba wymyślić jakąś bajkę dla Moni.
Tym razem prezentujemy wystawę Moni.
W słuchawce usłyszałam głos Moni.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Moni.
Uroda Moni miała potężną moc.

Celownik:
(komu? czemu?)
MoniMoni udało się usłyszeć tylko parę słów.
Dzięki Moni święta nabrały nowego wymiaru.
Od początku próbujemy pomóc Moni.
Oczywiście każdy przyzna rację Moni.
Co tej Moni po głowie chodzi?

Biernik:
(kogo? co?)
MonięKacper patrzył na Monię ze zdumieniem.
Przed sesją zapytałam Monię co lubi.
Przyniesiona przez Monię kawa okazała się tą nieco gorszą.
Popatrzyłam na Monię przekonana, że zacznie mówić dalej.
Spojrzała na Monię jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MoniąDorota spotkała się z Monią.
Razem z Monią przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Razem z Monią zrobiłyśmy obiad.
Powinnam jednak pojechać z Monią.
Siedzieliśmy z Monią na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MoniPiszę o Moni.
Kiedyś chciałam napisać o Moni.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Moni.
Chciałbym być teraz przy Moni.
Ten wiersz jest o Moni.

Wołacz:
(hej!)
MoniuCześć Moniu!
Moniu! Gdzie jesteś?
Witaj Moniu!
Dziękuję Moniu za rozmowę!
Dobranoc Moniu!